Ode aan mijn grote vriend – Inno al mio grande amico

Zaterdag 24 februari 2024 – Santiago

Zo, het zit er op. Het viel niet altijd mee in de hitte. Laat ik mijn grote vriend eens in het zonnetje zetten:

- Bagagedrager achter: Blackburn, sinds 1980. De RIH is gebouwd / aangepast op deze Blackburn.

- Frame: RIH, Reynolds 531, double butted, gebouwd in 1980 / 1981.

- Remmen: Campagnolo Record, sinds 1981.

- Pedalen: Shimano PD-6500, sinds vóór 1998.

- Wielen: 40 (achter) en 36 (voor) Hoshi spaken, gebouwd in 1998, ruim 17.000 km mee gefietst, nooit een spaakbreuk mee gehad.

- Dynamo en koplamp: Busch & Müller Dymotec 6, sinds 2016.

- Buitenbanden: Schwalbe Marathon Supreme HD, 35/37-622. Voor: ruim 7.700 km, sinds 2018; achter: bijna 5.200 km, sinds 2020. Ik had hiermee éénmaal een lekke band.

- Plus heel veel hier niet nader gespecificeerde onderdelen, in gebruik sinds 1998.

Ging hiermee alles goed ? Nee, natuurlijk niet. Op deze laatste reis piepten mijn remmen enorm, zozeer, dat er niet mee hard durfde te remmen. Remblokjes achter, voorheen probleemloos: Kool-Stop, Eagle 2. Deze zijn in Illapel vervangen door Alhonga brake pads, Made in Taiwan, circa € 4. Voor een prikkie probleem opgelost.

De foto toont mijn 2024-bepakking: geen tent, geen slaapspullen. De bepakking in 2022 en eerder is te zien in onder meer “Well, surprisingly enough, we did it, 2” en in 

“Ik vertrek – Parto”.

Sabato 24 febbraio 2024 – Santiago

Quindi è finita. Non è stato sempre facile con il calore. Permettetemi di mettere sotto i riflettori il mio grande amico:

- Portapacchi posteriore: Blackburn, dal 1980. Il RIH è stato costruito/adattato su questo Blackburn.

- Telaio: RIH, Reynolds 531, double butted, costruito nel 1980 / 1981.

- Freni: Campagnolo Record, dal 1981.

- Pedali: Shimano PD-6500, da prima del 1998.

- Ruote: 40 (posteriore) e 36 (anteriore) Hoshi raggi, costruite nel 1998, hanno percorso oltre 17.000 km, mai rotto un raggio.

- Dinamo e faro: Busch & Müller Dymotec 6, dal 2016.

- Pneumatici: Schwalbe Marathon Supreme HD, 35/37-622. Anteriore: più di 7.700 km, dal 2018; posteriore: quasi 5.200 km, dal 2020. Una volta ho avuto un bucato.

- Oltre a molte parti non specificate qui, in uso dal 1998.

È andato tutto bene con questo? No, certo che no. In quest'ultimo viaggio i miei freni stridevano così tanto che non ho osato frenare forte. Pastiglie freno posteriori, prima senza problemi: Kool-Stop, Eagle 2. Sono state sostituite a Illapel con pastiglie freno Alhonga, Made in Taiwan, circa € 4. Problema risolta per quasi niente.

La foto mostra il mio bagaglio del 2024: senza tenda e biancheria da letto. Il bagaglio nel 2022 e in precedenza può essere visto, tra gli altri, in “Well, surprisingly enough, we did it, 2” e in “Ik vertrek – Parto”.

Terug in Santiago – Ritornato in Santiago

Woensdag 21 februari 2024 – Santiago

Ik ben terug in Santiago, later meer.

Mercoledì 21 febbraio 2024 – Santiago

Sono ritornato a Santiago, più tardo aggiunte.

Plaza Italia – Plaza España

Zaterdag 17 februari 2024 – Mendoza

Behalve straten met heel veel bomen heeft Mendoza heel veel, heel mooie pleinen. In de titel noem ik slechts twee pleinen, die de twee belangrijkste Europese immigratiestromen voor Argentinië weergeven.

De uitingen op Plaza Italia zijn goeddeels geënt op “De goddelijke komedie” (La Divina Commedia) van Dante Alighieri, in Nederland een vrij onbekend werk, in Italië verplichte kost op iedere school.

Maar het mooiste plein is toch wel Plaza España. Op dit plein zie je overal prachtige keramische betegeling, die mij aan Andalusië doen denken.

Sabato 17 febbraio 2024 – Mendoza

Oltre alle strade con molti alberi, Mendoza ha molte piazze molto belle. Nel titolo cito solo due piazze, che rappresentano i due flussi migratori europei più importanti per l'Argentina.

Le espressioni su Plaza Italia sono in gran parte basate su “La Divina Commedia” di Dante Alighieri, un'opera relativamente sconosciuta nei Paesi Bassi, che è lettura obbligatoria in ogni scuola in Italia.

Ma la piazza più bella è Plaza España. In questa piazza si vedono ovunque bellissime piastrelle di ceramica, che mi ricordano l'Andalusia.

Bomen in Mendoza – Alberi a Mendoza

Donderdag 15 februari 2024 – Mendoza

Ik kom in Mendoza bij van de zware fietsdagen in Chili.

Mendoza is een prachtige stad met veel koffiezaken, restaurants en ijssalons. Armoede valt mij nauwelijks op, integendeel: ik voel mij de arme sloeber, wanneer ik zie wat de mensen hier spenderen. De devaluatie van de Argentijnse peso in december 2023 lijkt niemand te deren.

Het meest opvallende blijven de enorme aantallen bomen in zowat iedere straat in het centrum. De bijgaande foto’s van straten in Mendoza heb ik willekeurig genomen. De zon schijnt volop, maar auto’s hebben soms overdag hun lichten aan, omdat de bomen veel licht wegnemen.

Zie ook mijn post “Waar doen zij het van – Come è possibile”. Het hotel, waar ik vier jaar geleden sliep, bestaat niet meer. Ik slaap nu in een luxer hotel daar recht tegenover.

Vermoedelijk neem ik komende zondag de bus terug naar Los Andes, Chili.

 

Giovedì 15 febbraio 2024 – Mendoza

Mi sto riprendendo a Mendoza dalle dure giornate sulla bicicletta in Cile.

Mendoza è una bellissima città con molte caffetterie, ristoranti e gelaterie. Non vedo molto povertà, anzi: mi sento un povero quando vedo cosa spende la gente qui. La svalutazione del peso argentino nel dicembre 2023 non sembra preoccupare nessuno.

La cosa più sorprendente resta l'enorme quantità di alberi in quasi tutte le strade del centro. Ho fatto le foto delle strade di Mendoza in modo abbastanza casuale. Il sole splende forte, ma a volte le macchine tengono le luci accese durante il giorno perché gli alberi tolgono molta luce. Vedi anche il mio post “Waar doen zij het van – Come è possibile”. L’albergo dove ho dormito quattro anni fa non esiste più. Adesso dormo in un albergo più lussuoso proprio di fronte.

Probabilmente domenica prossima riprenderò l'autobus per Los Andes, Cile.

Change money, Cambio

Maandag 12 februari 2024 – Mendoza

“Change money, Cambio” hoor ik overal op straat.

In mijn vorige post schreef ik: ”Argentinië kent een economisch en politiek zeer onrustige tijd …”. Wat merk ik daar nu van. Ogenschijnlijk niets.

In Breda noteerde ik soms de koers van de Argentijnse peso ten opzichte van onze euro. Tussen begin november en eind december werd de Argentijnse peso bijna 60 % minder waard.

Lees hierover in “Argentinië halveert waarde eigen munt …”.

Merk ik dat hier: niet direct, de prijzen in pesos gaan even hard omhoog. Wie dit wel merken zijn de Argentijnen zelf. Stel je voor, dat morgen al je spaarcenten plotseling 60 % minder waard zijn. Kan ik dat zien aan de Argentijnen? Nee: de restaurants en bars zitten tjokvol met publiek, dat flink spendeert.

Wat ik wel merk (en nu veel extremer dan in voorgaande jaren) is, dat geld pinnen ongelooflijk kostbaar is. Argentinië kent twee internationale betalingsystemen: Link (maximaal pinnen AR$ 40.000, surcharge/opslag bijna AR$ 6.500: 16,25 %) en Banesto (maximaal pinnen AR$ 30.000, surcharge AR$ 8.500: 28,33 %). De eerste avond had ik direct cash nodig, maar werd ik bij de Link banken geweigerd. Ik pinde AR$ 30.000 bij een Banesto-gelieerde bank en hield op deze manier daarvan € 28,45 besteedbaar over. Leuk begin.

Dit is het negatieve verhaal, er is ook een positief verhaal.

Alhoewel Argentinië heel erg cash georiënteerd is, kan ik op de meeste plaatsen met mijn creditcard betalen. Met de creditcard krijg ik een veel gunstigere koers (de "MEP Dollar" rate) en heb ik tot nu toe nog geen surcharge hoeven te betalen.

Niemand hoeft medelijden met mij te hebben. Dankzij de creditcard kan ik hier heel prettig leven.

Lunedì 12 febbraio 2024 – Mendoza

Sento "Change money, Cambio" dappertutto sulla strada.

Nel mio post precedente ho scritto: “L’Argentina sta vivendo un momento economico e politico molto turbolento …”. Cosa noto adesso a riguardo? Apparentemente niente.

A Breda ho notato a volte il prezzo del peso argentino rispetto al nostro euro. Tra l’inizio di novembre e la fine di dicembre il peso argentino ha perso quasi il 60 %. Leggi di questo in “Milei vara il suo shock economico: peso svalutato del 50% …”.

Lo noto qui: non subito, i prezzi in pesos vanno più alti velocemente. Chi lo sentano sono gli stessi argentini. Immagina che domani tutti i tuoi risparmi valgano improvvisamente il 60 % in meno. Lo vedo negli argentini? No: i ristoranti e i bar sono pieni di gente che spendono tantissimo.

Ciò che noto (e ora in modo molto più estremo rispetto agli anni precedenti) è che prendere soldi dal bancomat è incredibilmente costoso. L'Argentina ha due sistemi di pagamento internazionali: Link (debito massimo AR$ 40.000, sovrapprezzo/supplemento quasi AR$ 6.500: 16,25 %) e Banesto (debito massimo AR$ 30.000, sovrapprezzo AR$ 8.500: 28,33 %). La prima sera ho avuto subito bisogno di contanti, ma presso le banche della sistema Link mi sono stati rifiutati. Ho prelevato AR$ 30.000 da una banca della sistema Banesto e mi sono ritrovato con € 28,45 da spendere. Bel inizio.

Questa è la storia negativa, c’è anche una storia positiva. Anche se l'Argentina è molto orientata al cash/contante, posso pagare con la mia carta di credito nella maggior parte dei posti. Con la carta di credito ricevo una tariffa molto più vantaggiosa (la tariffa "MEP Dollar" rate) e finora non ho dovuto pagare alcun sovrapprezzo. Nessuno deve dispiacersi per me. Grazie alla carta di credito posso vivere qui molto piacevole.

Op reis – In viaggio

Donderdag 08 februari 2024 – Los Andes

Gisteren fietste ik Los Caracoles (lees mijn eerder genoemde post “Chili – Cile, Los Caracoles”), maar dit is wel de laatste keer. Los Caracoles zijn toch een soort hoogtepunt in mijn fietscarriere. Lees “What are the most iconic hairpin roads in the world?”. De aanloop daarnaartoe en ook weer terug (afstand 2 * 45 km) is vol met zwaar vrachtverkeer. Het is de toegang tot Paso Internacional Los Libertadores, de economisch belangrijkste pas tussen Chili en Argentinië. De foto hieronder geeft in deze een verkeerd beeld. Er zijn veel wegwerkzaamheden (verbeteren van het kapotgereden wegdek), zodat het verkeer met horten en stoten komt. Soms passeren achter elkaar zo’n 20 zware vrachtwagens uit diverse Zuid-Amerikaanse landen.

Vrijdag reis ik over dezelfde weg met de bus naar Mendoza, Argentinië. Ik kijk dan heel comfortabel mijn ogen uit.

Argentinië kent een economisch en politiek zeer onrustige tijd. Ik ben heel benieuwd, hoe dit voor mij uitpakt.

Giovedì 08 febbraio 2024 – Los Andes

Ieri ho pedalato Los Caracoles (leggi il mio post sopra citato “Chili – Cile, Los Caracoles”), ma questa è l'ultima volta. Los Caracoles è una sorta di punto culminante della mia carriera ciclistica. Leggi "What are the most iconic hairpin roads in the world?". Il percorso di andata e ritorno (distanza 2 * 45 km) è pieno di traffico merci pesante. È l'ingresso al Paso Internacional Los Libertadores, il passo economicamente più importante tra Cile e Argentina. La foto qui sotto dà un'impressione sbagliata di questo. Ci sono molti lavori stradali (miglioramento del manto stradale dissestato), quindi il traffico è a singhiozzo. A volte passano in successione circa 20 camion pesanti provenienti da diversi paesi del Sud America.

Venerdì viaggerò lungo la stessa strada in autobus fino a Mendoza, Argentina. Mi guardo intorno con grande conforto.

L’Argentina sta vivendo un periodo economico e politico molto turbolento. Sono molto curioso di vedere come funzionerà per me.

Rust – Riposo

Dinsdag 06 februari 2024 – Los Andes

De terugrit van La Serena naar Los Andes (circa 480 km) was behoorlijk vermoeiend. Naast de vaak harde wind speelt de hittegolf die nu heerst in Chili een grote rol.

Ik kom sinds gisteren bij in hotel Don Ambrosio in Los Andes. Morgen wil ik Los Caracoles (lees mijn post “Chili – Cile, Los Caracoles”) fietsen. Ik zie wel hoe ver ik kom.

Op donderdag of vrijdag ga ik naar Mendoza, Argentina. Zoals ik mijzelf eerder beloofde: met de bus. Ik blijf een aantal dagen in Mendoza en keer dan terug naar hotel Don Ambrosio. Daarna zie ik wel weer.

Martedì 06 febbraio 2024 – Los Andes

Il viaggio di ritorno da La Serena a Los Andes (circa 480 km) è stato molto faticoso. Oltre ai venti, spesso forti, gioca un ruolo importante anche l’ondata di caldo che trovo in Cile. Da ieri sono in riposo all'hotel Don Ambrosio di Los Andes. Domani voglio pedalare Los Caracoles (leggi il mio post “Chili – Cile, Los Caracoles”). Vedrò fino a che punto arrivo. Giovedì o venerdì vado a Mendoza, in Argentina. Come mi ero promesso prima: in autobus. Rimarrò a Mendoza per qualche giorno e poi tornerò all'hotel Don Ambrosio. Dopo vediamo.

Bosbranden – Incendi boschivi

Zaterdag 03 februari 2024 – Cabildo

Ik heb een rustdag in Cabildo, morgen fiets ik naar Los Andes. De afgelopen week was heel vermoeiend. De bosbranden en de noodtoestand zijn in een deel van Chili waar ik niet kom.

Sabato 03 febbraio 2024 – Cabildo

Ho un giorno di riposo a Cabildo, domani vado in bicicletta a Los Andes. La settimana passata è stata molto faticosa. Gli incendi boschivi e lo stato di emergenza sono in una parte del Cile che non visito.

Een hittegolf – Una ondata di caldo

Maandag 29 januari 2024 – Combarbalá

Ik beschouw deze reis als een afscheid van 45 jaar fietsen op eigen gelegenheid. Iedere fietsdag is zwaar, maar het landschap is indrukwekkend. Onderweg kijk ik goed rond om de herinnering levend te houden, maar de vermoeidheid overheerst. Gisteren klom ik ruim 1.500 m, morgen fiets ik naar Illapel: ruim 1.000 m klimmen onder de brandende zon. Ik kan niet wachten. Lees ook “Je wordt ouder, papa – Stai invecchiando, papà”.

Vanavond at ik bij Matteo (lees “Een verrassend weerzien – Una riunione inaspettata”) twee voortreffelijke stukken pizza met rucola en zalm. Wellicht ontmoet ik Matteo een volgende keer volledig onverwacht nabij Stazione di Roma Termini.

Lunedì 29 gennaio 2024 – Combarbalá

Considero questo viaggio un addio a 45 anni di ciclismo in solitaria. Ogni giornata in bicicletta è dura, ma il paesaggio è impressionante. Lungo la strada mi guardo bene attorno per mantenere vivo il ricordo, ma la stanchezza domina. Ieri ho superato 1.500 m di salita, domani pedalo fino a Illapel: oltre 1.000 m di dislivello sotto il sole molto caldo. Non posso aspettare (proverbo olandese). Leggi “Je wordt ouder, papa – Stai invecchiando, papà”.

Stasera ho mangiato due ottimi pezzi di pizza con rucola e salmone da Matteo (leggi “Een verrassend weerzien – Una riunione inaspettata”). Forse la prossima volta incontro Matteo in modo del tutto inaspettato vicino alla Stazione di Roma Termini.

De nobelprijswinnares – La vincitrice del Premio Nobel

Donderdag 25 januari 2024 – La Serena

Chili heeft twee nobelprijswinnaars voor de literatuur gehad. De bekendste is ongetwijfeld Pablo Neruda (prijs toegekend in 1971). De film “ll Postino” gaat over het verblijf van Pablo Neruda op een klein Italiaans eiland.

Minder bekend is Gabriela Mistral, bekroond nobelprijswinnares voor de literatuur in 1945. Gabriela Mistral is afkomstig uit Vicuña, een plaats 60 km landinwaarts van La Serena. Haar naam en afbeelding kom je in La Serena dan ook overal tegen.

Nederkand kent geen enkele nobelprijswinnaar voor de literatuur, Italië kent er meerdere.

Giovedì 25 gennaio 2024 – La Serena

Cile ha avuto due vincitori del Premio Nobel per la letteratura. Il più noto è senza dubbio Pablo Neruda (premio assegnato nel 1971). Il film “Il Postino” racconta il soggiorno di Pablo Neruda su una piccola isola italiana.

Meno nota è Gabriela Mistral, premiata per la letteratura nel 1945. Gabriela Mistral è nata in Vicuña, una città a 60 km nell'entroterra di La Serena. Troverai il suo nome e la sua immagine ovunque a La Serena.

I Paesi Bassi non hanno un solo vincitore del Premio Nobel per la letteratura, Italia ha parrecchi vincitori.

De verwaarlozing – La negligenza

Dinsdag 23 januari 2024 – La Serena

Nee, geen persoonlijk verwaarlozing. Ik voel heel goed, dat ik niet meer de prestaties van een aantal jaren geleden kan leveren, maar dat is begrijpelijk.

Nee, ik denk aan de verwaarlozing van hotels en van steden. De steden waar ik nu kom, daar ben ik eerder geweest. In sommige hotels was ik ook al eerder. Een aantal keren was ik best tevreden over een hotel en ben ik bij terugkeer geschrokken: hoe heb ik hier ooit kunnen slapen. In Ovalle ben ik in drie verschillende hotels geweest, waar ik niet graag terugkeer (één hotel is inmiddels gesloten: prima), twee van deze hotels werden in 2015 aangeraden door Lonely Planet.

Over de verwaarlozing van steden  schreef ik op diverse gronden eerder in onder meer “Een teleurstelling – Una delusione: Iquique”, “De kust van Perú – La costa di Perú”, “Rellen in Santiago – Rivolte in Santiago”. De verwaarlozing van mensen zien we terug in “En de borsten worden steeds groter – E i seni sono sempre piu grande”.

Maar niet alles is kommer en kwel. Ik ben zeer gecharmeerd van de stad La Serena (waar ik nu ben), zie “Ontspanning – Relax in La Serena”. De foto hieronder toont de Faro Monumental de La Serena: ik maakte deze foto afgelopen zondag en kom daar morgen opnieuw. De Chilenen zijn trots op dit nationaal monument.

Martedì 23 gennaio 2024 – La Serena

No, non è un mio negligenza personale. Sento molto bene di non poter più offrire le prestazioni di qualche anno fa, ma questo è comprensibile. No, penso al negligenza degli alberghi e delle città. Sono già stato nelle città che sto visitando adesso. Sono stato in alcuni hotel prima. Diverse volte sono rimasto abbastanza soddisfatto di un hotel e quando sono tornato sono rimasto scioccato: ma perche ho dormito qui? A Ovalle ho dormito in tre alberghi diversi, nei quali non voglio ritornare (un albergo adesso ha chiuso: bene), due di questi alberghi mi erano stati consigliati dalla Lonely Planet in 2015.

Del negligenza (o se preferisci: dell’abbandono) delle città ho già scritto per vari motivi in precedenza, tra gli altri, in “Een teleurstelling – Una delusione: Iquique”, “De kust van Perú – La costa di Perú”, “Rellen in Santiago – Rivolte in Santiago”. La negligenza delle persone vediamo in “En de borsten worden steeds groter – E i seni sono sempre piu grande”.

Ma non ci sono solo cattive notizie. Mi piage molto la città La Serena (dove sono adesso), vedi “Ontspanning – Relax in La Serena”.

Sulla foto qui soto ci vede il Faro Monumental de La Serena: o fatto la foto l’ultima domenica e ritorno di nuovo domani. I Cileni sono fieri di questo monumento nazionale.

Mijn eindpunt – Mio punto finale

Zondag 21 januari 2024 – La Serena

Deze post is alleen om te laten zien, dat ik nog leef.

Ik ben minstens vier dagen in hotel Londres in La Serena. Daarna fiets ik via dezelfde weg terug naar Los Andes.

Domenica 21 gennaio 2024 – La Serena

Questo post è solo per dimostrare che vivo ancora.

Sono all'hotel Londres a La Serena per almeno quattro giorni. Poi ritorno a Los Andes sullo stesso percorso.

Een verrassend weerzien - Una riunione inaspettata

Woensdag 17 januari 2024 – Combarbalá

Ik ben voor de vierde keer in Combarbalá: in 1998, 2018, 2020 en nu. Belangrijkste reden om in Combarbalá te zijn: er is hier een goed hotel. Van 1998 herinner ik mij niets meer, in 2018 at ik in een pizzeria in Combarbalá en in 2020 keerde ik terug naar deze pizzeria. Lees hierover in mijn post “Italiaanse invloeden – Influence Italiane” d.d. 08 januari 2020. 

De pizzaiolo Matteo Spina van pizzeria “Dall’Italiano” vertelde mij in 2020, dat hij een paar weken later gaat verhuizen naar Valdivia (circa 1.000 km zuidelijker). Groot was mijn verbazing toen wij elkaar vanmiddag opnieuw ontmoeten. Matteo was teruggekeerd naar Combarbalá: veel ontspannender. Dit zijn herinneringen, die mij 25 jaar bijblijven. Uiteraard at ik twee stukken pizza die ik in Ponticelli (een wijk in Napels) niet zal vinden.

De foto is een selfie die Matteo vanmiddag maakte. Ik heb wel veel kleur van de zon, maar zo rood als op de foto ben ik niet.

Ik hoop Matteo hier weer te ontmoeten op de terugweg over twee tot drie weken.

Mercoledì 17 gennaio 2024 – Combarbalá

Sono a Combarbalá per la quarta volta: nel 1998, 2018, 2020 e ora. Motivo principale per essere a Combarbalá: qui c'è un buon albergo. Del 1998 non mi ricordo niente, nel 2018 ho mangiato in una pizzeria a Combarbalá e nel 2020 sono ritornato in questa pizzeria. Leggi questo nel mio post “Italiaanse invloeden – Influenza Italiane” d.d. 08 gennaio 2020.

Il pizzaiolo Matteo Spina della pizzeria “Dall'Italiano” mi ha detto nel 2020 che si trasferirà qualche settimana dopo a Valdivia (circa 1.000 km più a sud). Ero molto sorpreso quando ci siamo incontrati di nuovo questo pomeriggio. Matteo era ritornato a Combarbalá: molto più rilassato. Questi sono ricordi che rimarranno con me per 25 anni. Ovviamente ho mangiato due pezzi di pizza che non trovo a Ponticelli (un quartiere di Napoli).

La foto è un selfie che Matteo ha fatto questo pomeriggio. Ho molto colore del sole, ma non sono rosso come nella foto.

Spero di incontrare di nuovo Matteo qui al ritorno fra due o tre settimane.

Je wordt ouder, papa – Stai invecchiando, papà

Maandag 15 januari 2024 – Illapel

Ik kan er niet omheen, de jaren gaan tellen. Waar ik vier jaar geleden nog alle vijf tunnels fietste, heb ik er nu twee gelopen. Ik vond het wegdek te onbetrouwbaar om daar in het donker overheen te fietsen, het vereist meer gevoel voor balans dan dat ik nog heb. Het been over net iets te hoge bagage zwaaien gaat alleen met veel inspanning. Ik zie op tegen de lange beklimmingen in de bloedhitte. Morgen fiets ik naar Combarbalá, circa 83 km, bijna 1.600 m klimmen en ongetwijfeld bloedheet. Ik kan niet wachten.

Een volgende keer ga ik met een georganiseerde reis: alles voor mij georganiseerd, minder uitdagende routes en altijd een volgauto bij de hand.

De willekeurige foto vanuit de lounge van mijn hotel is om enige jaloesie op te wekken in winters Nederland.

Lunedì 15 gennaio 2024 – Illapel

Non posso ignorarlo, gli anni iniziano a contare. Quattro anni fa ho pedalato tutti cinque tunnel, ora ne ho percorsi due. Ho trovato il fondo stradale troppo inaffidabile per pedalare lì al buio, richiede più senso di equilibrio di quanto ne abbia ancora. Temo le lunghe salite nel caldo soffocante. Domani pedalo fino a Combarbalá, circa 83 km, quasi 1.600 m di dislivello e fa molto caldo. Non posso aspettare (proverbo olandese).

La prossima volta farò un viaggio organizzato: tutto organizzato per me, percorsi meno impegnativi e sempre un'auto di appoggio a portata di mano.

La foto casuale dalla lounge del mio hotel è per creare un po di gelosia nell'inverno olandese.

Warm en zwaar – Caldo e duro

Vrijdag 12 januari 2024 – Cabildo

Deze post wordt mogelijk later geactualiseerd, 20240112 18:10.

Van Santiago via Los Andes naar Cabildo kostte mij twee zware fietsdagen onder de zon. Ik fietste deze route eerder in 2020 alsook deels in 2018. Morgen fiets ik naar Caimanes via twee tunnels met asfalt wegdek. Overmorgen, direct naar Caimanes fiets ik drie tunnels, vermoedelijk niet geasfalteerd. 

Zie hiervoor mijn eerdere posts “Vijf tunnels – Cinque tunnel” en “Chileense condities - Condizione Cilene”.

Dit is een favoriete route voor motorrijders. Zij gaan met veel vermogen en bravoure door de tunnels, ik moet het doen met mijn 6 V, 2,4 W koplamp.

Zie verder:

• "Ruta Patrimonial De Los Túneles en la Región de Valparaíso” uit 2021: tijdsduur 06:16, start tunnels: 01:38, start Tunél Las Astas: 04:41. Zeer informatieve video die alle vijf tunnels laat zien, Engels ondertiteld. Vanaf het begin tot aan 05:08 rijden zij dezelfde route die ik gisteren, morgen en overmorgen fiets.

• “Peligroso encuentro dos vehículos al interior de angosto túnel Las Astas”: tijdsduur 03:11. Voor mij een zeer vermakelijke video. Dit maakte ik in 2020 mee met twee tegemoetkomende auto’s.

• "Tunél Las Palmas”: tijdsduur 01:49, een van de eenvoudigere tunnels. Heeft inmiddels stoplichten aan beide zijden, maar in 2020 hield niemand zich daaraan.

• “Los 4 Túneles de la Ruta“ uit 2017: tijdsduur 03:19. Toont de vier laatste tunnels, start Las Astas: 02:17.

• “Ruta de los Túneles” uit 2017: tijdsduur 03:38. Toont de vier laatste tunnels, start Las Astas: 02:45.

Venerdì 12 gennaio 2024 – Cabildo

Da Santiago via Los Andes a Cabildo mi ci sono voluti due giorni duri in bicicletta sotto il sole. Ho fatto questo percorso in bicicletta all'inizio del 2020 e in parte nel 2018. Domani pedalerò fino a Caimanes attraverso due tunnel con fondo stradale asfaltato. Dopodomani, direttamente a Caimanes, pedalerò attraverso tre tunnel, probabilmente non asfaltati. Vedi i miei post precedenti “Vijf tunnels – Cinque tunnel” e “Chileense condities - Condizione Cilene”.

Questo è il percorso preferito dai motociclisti. Attraversano i tunnel con molta potenza e spavalderia, devo accontentarmi della mia lampada frontale da 6 V, 2,4 W.

Vedi anche: le cinque YouTube video nella parte Olandese. Adesso mi manca il tempo da fare la traduzione completa di questi cinque YouTube video. Faccio la traduzione fra giorni (forse fra una settimana).

De bekende weg – La strada conosciuta

Maandag 08 januari 2024 – Santiago

Volledig onverwacht en ook onbedoeld nam ik gisterenavond de trein van Curicó naar Santiago en belde ik aan bij mijn hotel Vegas. Het was op het station erg onduidelijk of ik mijn fiets in de trein mocht meenemen. Daar is wel een prijs voor (CL$ 7.000, ~€ 7,50), maar de hoofdconducteur gaf steeds aan, dat er geen plek is voor een fiets in de trein. Uiteindelijk zwichtte hij en mocht mijn fiets mee: zie de foto en oordeel zelf.

Morgen fiets ik naar Los Andes, Cabildo, La Serena: circa 10 dagen inclusief rustdagen.

De RIH waarop ik fiets heb ik sinds 1981, de wielrenshirtjes sinds medio jaren ’80. Deze shirtjes zijn dus bijna 40 jaar oud, maar zij passen nog steeds. Keurig, toch.

Je ziet een van deze shirtjes in ”Partir, c’est mourir un peu, 2”, de gisteren gemaakte foto voor hotel Andes toont het andere shirt.

Ik weet niet, wanneer ik mijn blog kan updaten.

Lunedì 08 gennaio 2024 – Santiago

Completamente inaspettato e anche involontariamente ho preso ieri sera il treno da Curicó a Santiago e sono arrivato al mio albergo Vegas. Al stazione era poco chiaro o posso portare mia bicicletta nel treno. C’è un prezzo per la bicicletta (CL$ 7.000, ~€ 7,50), ma il capotreno ha detto sempre che non c’è spazio per una bicicletta nel treno. Finalmente, il capotreno era d’accordo e posso entrare con la bicicletta: vedi il foto e giudici.

Domani parto per Los Andes, Cabildo, La Serena: circa 10 giorni incluso giorni per riposo.

Il RIH che uso in Cile ho da quando 1981, le magliette da medio ’80. Alora, ho le magliette quasi 40 anni, ma adattano ancora. Non è male.

Si vede una delle magliette in ”Partir, c’est mourir un peu, 2”, il foto fatto ieri in fronte del hotel Andes mostra l’altra maglietta.

Non so quando posso aggiornare mio blog.

Flexibiliteit – Flessibilità

Zondag 07 januari – Curicó

Ik had het zo mooi gepland: ik fiets naar het zuiden en steek dan over naar Argentinië. Ik zie nu echter, dat het verkeer hier vreselijk druk is en dat ik veel moeite heb om een slaapplaats te vinden (soms ben ik een uur kwijt om een hotel te vinden). Dit maakt mij heel onrustig en dat is niet waarom ik hier ben. Ik moet te geconcentreerd fietsen en plannen om echt te genieten. Door deze onrust ben ik er ook niet eerder aan toegekomen om aan dit blog te werken.

Daarom heb ik mijn plan gewijzigd en bereid ik mij reeds voor om ten noorden van Santiago te fietsen. Voor mij wat minder avontuurlijk, maar het geeft mij veel rust, dat er veel minder verkeer is en dat ik weet, waar ik kan slapen. 

Mogelijk, dat ik een trein neem naar Santiago. Chili kent nog nauwelijks treinen en het is maar de vraag of ik mijn fiets kan meenemen.

Domenica 07 gennaio – Curicó 

L'avevo pianificato così bene: vado in bici verso sud e poi vado in Argentina. Adesso però vedo che il traffico qui è terribilmente intenso e che faccio molta fatica a trovare un posto dove dormire (a volte ci metto un'ora per trovare un albergo). Questo mi mette molto a disagio e non è per questo che sono qui. Devo essere troppo concentrato sul ciclismo e sulla pianificazione per godermelo davvero. A causa di questi disordini, non sono riuscito a lavorare prima su questo blog.

Ecco perché ho cambiato il mio programma e mi sto già preparando per pedalare a nord di Santiago. Un po' meno avventuroso per me, ma mi dà molta pace sapere che c'è molto meno traffico e che so dove posso dormire.

Forse prenderò un treno per Santiago. In Cile non ci sono ancora treni e la domanda è se posso portare con me la bicicletta.

Afgesloten weg – Strada chiusa

Donderdag 07 september 2023 – Rotonda

Het is prachtig fietsen hier, ware het niet, dat er nu voor de vierde dag een enorm gevaarlijke wind staat. Ik heb daarom de afgelopen twee dagen gewandeld in de omgeving. Eerder op de fiets en nu ook lopend kwam ik zes keer een wegverzakking tegen, waardoor de weg voor alle autoverkeer is afgesloten. Twee keer had ik geen andere mogelijkheid dan terugfietsen.

Giovedì 07 settembre 2023 – Rotonda

È una bella zona per la bicicletta. Pero, per la quarto giorno c’è un vento molto pericoloso. Quindi, gli ultimi due giorni ho fatto passeggiate nei dintorni. Primo sulla bicicletta e adesso a piedi ho incontrato sei volte un blocco stradale, la strada chiusa per tutto il traffico. Due volte non avevo un’altra opzione che ritornare.